Bizler yaşadığımız birçok acıyla hayatta kalmaya veya an da kalmaya, daha fazlası sağlam bir psikoloji adı altında yaşam sürdürmeye çalışırken kendimizi neye göre konumlandıracağımızı şaşırıyoruz. Konumlanmak da diye biliriz .. İnsanlar en zor anında çok doğru kararlar alabiliyor. Yanında gördüğü, kendisine destek çıkan, onu zor anında bırakmayan her kim varsa onlarla hayatını devam ettirmek istiyor. İşte böyle zamanlarda aslında kendini onların yanında konumlanmış vaziyette bulmuş oluyor. İşte o an aldığı her karar kendisi için en doğrusu oluyor ya da olduğuna inanıyor. Çünkü hem çaresizliği en derininden hissetmiş, hem de o savunmasızlığı yaşamış birisi yalnızlığı da fazlasıyla hissetmiş oluyor. O an kaybedecek bir şeyi yokmuş gibi de geliyor. İnsanın yanında kim varsa ve kimin kalbinde yer edinmişse onlarla birlikte yola devam edebiliyor. Adımın en güzelini atıyor.